Οι βιώσιμες γεωργικές και δασικές πρακτικές μπορούν να προσφέρουν πρώτες ύλες που ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της βιομηχανίας (όπως απόδοση σε ίνες, ποιότητα) διασφαλίζοντας παράλληλα όλες τις πτυχές της βιωσιμότητας, προσφέροντας έτσι σημαντικές ευκαιρίες όχι μόνο για βιομηχανική ανταγωνιστικότητα, αλλά και για μετριασμό της κλιματικής αλλαγής, αγροτική ανάπτυξη και μετάβαση σε χαμηλή βιοοικονομία άνθρακα.
Το θέμα αυτό καλύπτει τη δημιουργία συστημάτων παραγωγής βιομηχανικών φυτικών ινών, συμβατών με την προστασία και την ενίσχυση της βιοποικιλότητας και την υγεία του εδάφους, που δεν ανακατεύεται με τις αλυσίδες αξίας των τροφίμων μέσω των βιώσιμων πρακτικών καλλιέργειας καθώς και συντήρησης ή ενίσχυση της υγείας του εδάφους, της δυνατότητας δέσμευσης άνθρακα του εδάφους, της αναγέννησης του εδάφους και της συμβολής στα περιβαλλοντικά οφέλη.
Επίσης, εμπεριέχονται ίνες από πρωτογενείς μη ξύλινες καλλιέργειες ή/και ίνες με βάση το ξύλο, ίνες από τα αντίστοιχα υπολείμματα και χείμμαρους. καθώς και οι εφαρμογές μακρών όσο και κοντών ινών. Επίσης εμπεριέχεται η αντιμετώπιση των σημείων συμφόρησης στη βελτιστοποίηση χαρακτηριστικών και την πρακτική καλλιέργειας, όπου ισχύει.
Οι φυσικές ίνες (συμπεριλαμβανομένων των τροποποιημένων ινών) εμπεριέχονται σε αυτό το θέμα, ενώ οι συνθετικές ίνες βιολογικής βάσης εξαιρούνται.
Εξαιρούνται επίσης και τα φύκια, ενώ όμως εμπεριέχονται τα ανώτερα υδρόβια φυτά.
