Η κυκλική χρήση απορριμμάτων, υποπροϊόντων και υπολειμμάτων από τη γεωργία, τη δασοκομία και τη βιομηχανία αγροδιατροφής μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία νέων οικονομικών ευκαιριών στις αγροτικές περιοχές. Ωστόσο, οι πρωτογενείς παραγωγοί συχνά δεν είναι πλήρως ενσωματωμένοι σε βιολογικές αλυσίδες αξίας και, ως εκ τούτου, τα οφέλη δεν κατανέμονται επαρκώς μεταξύ των παραγόντων της αλυσίδας αξίας. Επιπλέον, οι φορείς της οικονομίας που βασίζεται στη βιολογική οικονομία χρειάζονται ειδική κατανόηση σχετικά με τη βελτιστοποίηση των διαδικασιών και τον υψηλό βαθμό επενδύσεων στην καινοτομία και τις τεχνολογίες.
Αυτό το θέμα πραγματεύεται διάφορες μορφές συνεργασίας μεταξύ των πρωτογενών παραγωγών και πέραν αυτού σε ευρύτερα δίκτυα αξίας, καθώς και κατάλληλα επιχειρηματικά μοντέλα για τη δημιουργία προϊόντων υψηλής αξίας βιολογικής βάσης σε κάθετα ολοκληρωμένες αλυσίδες αξίας μέσω προηγμένων βιοδιυλιστηρίων.
Μια πιο αποτελεσματική συνεργασία δημιουργεί πολλές ευκαιρίες για τους πρωτογενείς παραγωγούς: σημαντική διαπραγματευτική δύναμη ως συνέπεια υψηλότερων όγκων παραγωγής, οικονομίες κλίμακας, ισχυρότερη ανταγωνιστικότητα και καλύτερη πρόσβαση στην αγορά, διαφοροποίηση χαρτοφυλακίου στην παραγωγή με παράλληλη μείωση των κινδύνων και δημιουργία νέων οικονομικών οφελών, καλύτερες επενδύσεις ικανότητα που οφείλεται στη συγκέντρωση πόρων και στον έλεγχο της συνολικής παραγωγής, διευκόλυνε την πρόσβαση σε πληροφορίες και νέες γνώσεις.
